Lastige keuze, een elektrische racefiets of niet?

Alicante. Dat zou onze bestemming worden voor het traditionele Team4Talent trainingskamp in het voorjaar. In maart zou het gebeuren. Ik had Theo van Veghel, verbonden aan Eventonizer (al jarenlang onze vaste partner voor alle trainingskampen en evenementen van het team), bereid gevonden om onze spullen met een grote bestelbus naar Spanje te rijden. De nieuwe BMC-fietsen , reistassen, wetsuits, sportvoeding: alles paste net in het bagageruim van de bus, zodat we zonder bagage met Ryanair konden vliegen. Ook mijn nieuwe (door sponsor Woest Sports geadviseerde) fiets: de BMC Alpenchallenge AMP. Want ik wil altijd graag een aantal uren met de atleten meefietsen op een trainingskamp, maar maakte me wel wat zorgen over de bergachtige omgeving van Alicante.

Eventonizer had een mooi hotel aan zee geboekt. De accommodaties voor het zwemmen waren geregeld en de baan voor de hardlooptrainingen was vastgelegd. De voorbereiding was rond en het zag er goed uit. En toen sloeg het Coronavirus hard toe. In Italië, en even later ook in Spanje. Europa schoot in een paniekmodus. Theo was al in Barcelona en keerde direct weer terug naar Nederland. Even later gingen de grenzen dicht. Erg jammer, want het team keek uit naar de trainingsweek, maar veiligheid en gezondheid gaan nu eenmaal voor alles.

België

Uiteindelijk zijn we in de omgeving van het Belgische Gent gaan trainen. Onze voedings- en supplementensponsor SANAS is daar gevestigd. En wie België zegt, zegt ook wielrennen, want de zuiderburen zijn gek op fietsen. Ik had er echt zin in, mooie beklimmingen als de Oude Kwaremont en de Koppenberg. Toch zag ik er wat tegenop, want ik had al maanden niet op het stalen ros gezeten. De e-bike deed het bergop fantastisch. Serieus, je rijd dus iedereen gewoon uit het wiel. Maar op het vlakke land stopt de ondersteuning bij 27 km/uur. En ja, toen moest ik flink doortrappen. De fiets weegt al met al een kilo of 15, en dat is wel wat anders dan de hypermoderne fietsen voor de atleten.

Op de elektrische racefiets heb je 3 standen: Eco, Trial en Boost. Op de weg is eco voldoende, en bergop kom je met de trial stand een heel eind. Als het echt zwaar wordt kun je dan nog bijschakelen in de boost stand. Niet te lang, want de boost trekt de accu vlot leeg. Dan is het dus ook echt klaar, want zonder accu kun je niet meer schakelen. Het overkwam me één keer. Leve de volgauto. Het blijft een schitterende ervaring om met zulke geweldige atleten te kunnen trainen. Met dank aan BMC, want op eigen kracht was het me niet zo lang gelukt.

Tuning

Terug in Nederland ben ik naar e-bike tuning shop in Arnhem gegaan. Daar hebben ze de meter vervangen en de software van de fiets via een app laten lopen. Nu kan ik alles zelf inrichten en bepalen wanneer de fiets me waar gaat ondersteunen. De begrenzing is er nu af: dit helpt echt enorm. Ik heb hierdoor het plezier in het fietsen teruggekregen. Wind? Maakt me niets meer uit. En eigenlijk gebruik ik alleen nog de ‘eco-stand’, want de ondersteuning is er altijd.

Luxe probleem

“Nee, ik heb geen zin” of “nee, ik kan toch niet”. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Regelmatig hoorde ik ‘nee’ als ik iemand vroeg om met me te gaan fietsen. Wat bleek: ze zagen het niet zitten om met me te rijden, omdat ik het altijd samen met de machine zou doen. Dat is nou ook weer niet de bedoeling. Woest Sport heeft er een fiets bijgeregeld en beschik nu ook over een fiets zonder motor, de BMC Teammachine SLR02 DISC One Forcs AXS. Wel met de FFWD-wielen, natuurlijk, die geven de fiets echt wat extra’s.

Op vakantie in Zeeland, in de zomer, nam ik beide fietsen mee. Zonder ondersteuning de weg op viel even tegen, maar ik kon probleemloos een rit van 50 kilometer maken. Die basis kon ik in Zeeland uitbouwen, en aan het einde van de vakantie waren ook ‘eigen ritten’ zonder aandrijving van een kilometer of 80 of meer goed te doen. Heerlijk! Op dag 3 pakte ik wel de e-bike mee; het waaide hard, windkracht 7, om me heen zag ik overal fietsers afstappen vanwege de hevige wind maar ik ging (oke, af en toe even op de boost-stand) keurig door. Een heerlijk gevoel.

Verder fietste ik de hele zomer zonder ondersteuning. Vanaf begin november pak ik toch weer de e-bike. Je beweegt toch gewoon meer en met de temperaturen van nu is dit steuntje in de rug zeer welkom. Wanneer je met een groep wilt fietsen is die e-bike echt een aanrader. De techniek is heerlijk functioneel. Hoe harder je trapt, hoe meer ondersteuning je krijgt. De maximale afstand is ongeveer 80 km. Voor mij werd de Posbank, van oudsher een scherprechter, een eitje en doordat ik meer conditie heb opgebouwd met hulp van de e-bike fiets ik de Posbank nu ook zonder ondersteuning op de ‘normale’ racefiets.