Zoals je misschien weet ben ik de oprichter en eigenaar van het professionele triathlon team Team4Talent. Vorig jaar was de triathlonkalender vrijwel leeg en ook dit jaar, door de angst voor het coronavirus, lijkt de voorjaarskalender in het najaar plaats te gaan vinden. De enige wedstrijd in 2020 voor professionals was de goed georganiseerde Olympische afstand in Maastricht. Dit was de ‘kwart’ triathlon, eigenlijk niet onze afstand (want te kort): onze atleten trainen om te excelleren op de halve triatlon of hele afstand (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen, 42,2 km hardlopen).
Je hebt hier al kunnen lezen dat we vorig jaar het trainingskamp in Alicante nog ternauwernood konden annuleren. Theo van Veghel van Eventonizer was toen al in Spanje en kon nog maar net terugkomen met alle fietsen, tassen en voeding voordat de internationale grenzen werden gesloten. Je raadt het al, ook dit jaar kan de trainingsweek in Alicante (maart) geen doorgang vinden, opnieuw gooit dat waardeloze virus roet in het eten. De besmettingsgraad in het gebied is hoog, de sportlocaties gesloten en we kunnen er eigenlijk niets dan alleen fietsen. Dan heeft het geen zin om af te reizen. Veel buitenlandse triathleten trainen nu op Mallorca of Lanzarote. Ik snap dat niet zo goed. Waarom ga je nu reizen en neem je het risico (niet alleen voor jezelf, ook voor je begeleiding en de lokale bevolking). Ons trainingskamp is voorlopig verplaatst naar mei. Kan prima, er zijn toch geen wedstrijden, alle voorjaarswedstrijden zijn al verplaatst naar september en oktober.
Verbazing
Waar ik me wel over verbaas is dat de bond de bij haar selectie voor Olympische Spelen atleten al enige tijd laat trainen in Zuid-Afrika. Blijkbaar kan daarvoor wel gereisd worden? Natuurlijk, deze atleten proberen zich nog te kwalificeren voor de Olympische Spelen, maar kan deze training niet ook in de veilige omgeving van bijvoorbeeld Papendal georganiseerd worden? Ook Dafne Schippers, om maar eens iemand te noemen, traint gewoon in Nederland. Ik begrijp het echt niet. De risico’s zijn groot en de winst van trainen in die omgeving is mij onduidelijk.
Maar goed. Ook de Team4Talent atleten zijn lekker bezig. Ze trainen veel op de Tacx en gebruiken het virtuele programma Zwift (aanrader!) om de realiteit na te bootsen. Ook trekken ze met hun mountainbikes (Woest-Sport) de bossen in en maken ze leggen flinke afstanden af. Lekker in de frisse buitenlucht. Ik ben geen viroloog, maar het lijkt me dat daar niet veel mis mee is. Het enige wat echt lastig tot stand te brengen is is de zwemtraining. Gelukkig openen steeds meer buitenbaden hun deuren dan kan er getraind worden in de geweldige Sailfish wetsuits. De sneeuw was nog niet weg en de vorst was nauwelijks uit de grond toen Evert Scheltinga in Bennekom al het (verwarmde) water indook.
De halve afstand
Dit jaar staan er twee halve Ironman’s gepland in Nederland: in Hoorn en Maastricht. Dat eerste is erg mooi, wel is het erg jammer dat er geen professionele ‘halve’ wedstrijd in Nederland gehouden wordt in Hoorn of Maastricht. Dat betekent dat we altijd naar het buitenland moeten uitwijken voor die wedstrijden. Jammer voor het publiek in Nederland. Zo missen we weer een mogelijkheid om deze geweldige sport in ons eigen land te kunnen laten zien.
Nieuwe sportvoeding
Voeding is van levensbelang tijdens een wedstrijd. Letterlijk en figuurlijk, want zeker tijdens een hele triatlon spreek je zoveel van je voorraden aan dat je ze moet aanvullen tijdens de wedstrijd. Je bent toch een uur of acht onderweg op de hele afstand, vaak iets langer, en dus is sportvoeding zeer belangrijk. Samen met onze sponsor Sanas testen we nieuwe sportvoeding. Er is zoveel te verbeteren in die wereld. Het blijft vaak echt maatwerk; wat voor de een werkt helpt de ander juist helemaal niet. Je moet goed proberen, bijstellen en soms ook niet bang zijn om op dit vlak echt andere keuzes te gaan maken. Je lichaam is de motor; als het motortje stil valt dan is het in deze sport echt klaar. Er is niemand die je op sleeptouw kan, wil en mag nemen. Het samenspel in je maag-darmstelsel is dus ook met de voeding te trainen. Zo leer je jezelf beter kennen en kom je er niet in een wedstrijd achter dat je op de verkeerde brandstof draait. Voorkomen van teleurstellingen. Juist door in de voorbereiding aandacht te geven aan dit soort zaken zorgen we ervoor dat we er, wanneer het er om gaat, niet tegenaan lopen en dat we de klap van de man met de hamer ontlopen.
We kijken enorm uit naar het trainingskamp en de wedstrijden, maar ook om elkaar en de concurrenten weer te ontmoeten. De triatlongemeenschap is, ook internationaal, klein en hecht. We zijn concurrenten, maar vaak ook vrienden en elkaars inspiratiebron. Ik hoop dat iedereen gezond en zonder schade uit de pandemie naar voren komt en dat we straks weer samen kunnen trainen en racen. Dan hebben we de langste wedstrijd in tijden allemaal gewonnen; een wedstrijd die op voorhand eigenlijk alleen maar verliezers kende.
Stay safe,
André.
